PRETERPASANTA VIRINO

Diomia! mi volas la preterpasantan virinon,
Sia malvarma dorso estas vera kampo de lilioj,
Ŝi portas sep kolorojn en siaj haroj,
Sep esperojn en sia freŝa buŝo!

Ho! kia bela vi estas, preterpasanta virino!
Vi min satigas kaj turmentigas,
en la noktoj, en la tagoj.

Viaj sentoj estas poeziaĵoj,
Viaj suferoj, melankolio...
Viaj delikataj haroj estas bona, freŝa kaj mola greso.
Viaj belaj brakoj estas samkiel malsovaĝaj cignoj...
Ekster la voĉo de la ventego...
Diomia! mi volas la preterpasantan virinon...