Orthographia e pronunciation

诸位能看懂多少
Orthographia e pronunciation
 
§1
Le  LITTERAS usate es le vinti-sex litteras conventional del alphabeto roman. Il ha nulle signos e symbolos extra pro indicar le accento e le pronunciation.

§2
Le  NORMA DE PRONUNCIATION es "continental." Le valores de sono del varie litteras es fluide intra limites de typo. Illos pote esser naturalmente influentiate per sonos proxime como etiam per habitos native de parlatores individual. Per exemplo, le sono de -u – describite in le expression "como -u in anglese {plural}" – esserea justemente pronunciate como -oo in anglese {good} o {loom}, sed non como -u in anglese {stutter} o in le francese {lune}.

§3
On debe guardar se del tendentia de parlatores anglese a obscurar vocales sin accento, facente los omnes sonar como -a in anglese {China}. Isto se applica particularmente al -e final. Nulle sono, final o altere, con o sin accento, debe esser pronunciate indistinctemente.

§4
Le pronunciation anglese normal concorda con illo usate in le Interlingua pro le litteras -b, -d, -f, -k, -l, -m, -n, -p, -ph, -qu, -v, -w, e -z. Le litteras remanente es coperite per le regulas e observationes sequente:
 a – es sempre pronunciate como -a in anglese {father};
 c – ante -e, -i, -y es pronunciate como -ts in anglese {hats} (o, optionalmente, como -c in anglese {city}); alteremente como -c in anglese {cats}; -ch como -ch in anglese {echo}, {chrome};
 e – sempre como -e in anglese {met} o, melior, como -é in francese {risqué};
 g – como -g in anglese {good};
 h – como in anglese (o, optionalmente, silente); post -r e -t, mute;
 i – normalmente como -i in anglese {machine}; quando non accentuate ante un vocal, como -i in anglese {onion} o {phobia}; p.ex.  bile, biliose, varie;
 j – como -z in anglese {azure} (o, optionalmente, como -g in anglese {gem} o como -y in {yes});
 o – sempre como -o in anglese {obey};
 r – como -rr in anglese {merry} o, melior, como -r in espaniol {caro};
 s – como -s in anglese {stay}; inter vocales, le mesme (o, optionalmente, como -s in anglese {these}); p.ex. sparse, abstruse, accusativo;
 t – como in anglese; -ti ante vocales, a minus que accentuate o precedite per -s, como -tsy in anglese {he gets you} (o, optionalmente, como -sy in anglese {we pass you} o como -ty in anglese {we let you}); p.ex. actor, garantia, question, sed action, reverentia;
 u – normalmente como -u in anglese {plural}; quando non accentuate ante un vocal, como -u in anglese {persuade} o {superfluous}; p.ex. plural, persuader, superflue;
 x – como -x in anglese {fox}; inter vocales, le mesme (o, optionalmente, como -x in anglese {exact});
 y – non accentuate ante vocales, como -y in anglese {yes}; alteremente como -i in anglese {machine}; p.ex. Yugoslavia,  typo.

§5
In DIPHTHONGOS le vocales retene lor valores de sono independente. Le diphthongo -ai es pronunciate como in germano {kaiser}, -au como in germano {kraut}. Le -e e -i accentuate es separate per un pausa syllabic ab un -a, -e, -o sequente; p.ex.  mie, io, spondeo, via, bastardia. Non accentuate -i e -u se transforma in semiconsonantes ante un vocal sequente; p.ex. Bulgaria, filatorio, persuader.

§6
 CONSONANTES DUPLE se fusiona in pronunciation. Le consonante duple -ss es sempre silente como -ss in anglese {miss}. Le sonos de -g e -k assimila un -n precedente como in anglese. Nota que le consonante duple -cc es scribite -c al fin de un parola (siccar sed  sic).

§7
Pronunciationes deviante de iste normas es indicate in le Interlingua-English Dictionary per un systema de rescriber in le qual le litteras ha le mesme valores de sono como in Interlingua. Le digrapho -ch representa frequentemente le sono de -sh in anglese {English} e es rescribite como -sh; p.ex. choc (sh-). Le combination -gi sovente representa le sono de -z in anglese {azure} e es rescribite como -j; p.ex. avantagiose (-ajo-). Le -g simple ha iste sono e ergo es rescribite assi in le suffixo -age; p.ex. avantage (-aje).

§8
Pro cambios orthographic in derivation, vide §137.

§9
"VOCABULOS HOSPITE" non-assimilate, i.e. parolas foranee o prestate le quales es identificate in le Interlingua-English Dictionary quanto a lor origine, retene le pronunciation e orthographia del lingua original. Le signos diacritic original es omittite quando le orthographia simplificate resultante suffice pro suggerer le pronunciation intendite; p.ex. defaite pro francese {défaite}, sed kümmel como in germano.

§10
Le ACCENTO principal es normalmente super le vocal ante le ultime consonante. Le desinentia plural non cambia le accento original del parola. Adjectivos e substantivos con desinentias in -le, -ne, e -re precedite per un vocal ha le accento super le tertie syllaba ab le fin; p.ex. frágile, órdine, témpore. In parolas formate con le suffixos -ic, -ica, -ico, -ide, -ido, -ula, e -ulo le accento cade super le syllaba que precede le suffixo. Le suffixos -ific e -ifico es accentuate super le prime -i.
Deviationes ab iste systema de accento es coperite in le Interlingua-English Dictionary per rescriber con signos de accento. Le majoritate de iste deviationes pote esser coperite per regulas descriptive additional. Per exemplo, le suffixos -issim, -esim, -ifer, e -olog es accentuate super le prime vocal. Le suffixos -ia e -eria, in tanto que illos corresponde al anglese {-y} e {-ery}, es accentuate super le vocal -i; etc.
Nota: Parolas sin un consonante o sin un vocal ante le ultime consonante es accentuate per necessitate super le prime vocal; p.ex. ío, vía, e certe formas de tempore presente, como strúe, créa, etc. Sed cónstrue, prócrea, etc. e etiam dimínue, substítue, etc. seque le regula standard e ha le accento super le vocal ante le ultime consonante.

§11
Le importantia de regularitate del accentuation non debe esser exaggerate. Le effortio involvite in acquirer un accentuation non-familiar pro un parola alteremente familiar pare sovente exaggerate. Isto, naturalmente, non implica que parolas de Interlingua pote esser accentuate completemente al hasardo, sed que un parola como  kilometro remane le mesme parola international si habitos native causa que un parlator lo accentua super le secunde o super le tertie syllaba.

§12
Habitos native pote equalmente esser permittite prevaler in questiones de  INTONATION, DURATION DE SONOS, e simile. Es suggerite, nonobstante, que le sequentia de un vocal final e un vocal initial, ambes non accentuate e non separate per un pausa in intonation, es pronunciate como un syllaba combinate glissante; p.ex. le alte Ural, quasi como si illo habeva le quatro syllabas le-ál-teu-rál.

§13
Le SYLLABATION seque le pronunciation. Consonantes singule, excepte -x, pertine al syllaba sequente. Gruppos de consonantes es dividite, sed -l e -r non debe esser separate de precedente -b, -c, -ch, -f, -g, -p, -ph, -t, -th, e -v. Le combinationes -qu, -gu, e -su se comporta como consonantes singule.

§14
Le USO DE MAJUSCULAS differe del usage anglese in que intra le phrase majusculas initial occurre exclusivemente con nomines proprie, sed non con derivatos de illos.
In Francia le franceses parla francese ab le initio de lor vita.
 Le piscatores del Mar Morte cape haringos salate.
 Le ver stilo shakespearean se trova solmente in Shakespeare.
Proque terminos sacre, nomines del ferias religiose e altere, designationes de movimentos, eras, doctrinas, etc. poterea esser considerate como nomines proprie o commun, illos es scribite con majuscula o non, dependente del signification intendite.